《全星际都<i></i>跟<i></i>告白》<i></i><i></i>章节 <i></i>130章 <i></i>130份告白
“喔！”
远处<i></i>狼嗷声传来，清风拂过云层，某片晚霞之<i></i>，春<i></i>盎然。
到<i></i>下半夜，叶承<i></i>姜茗玥才停止耕耘，因<i></i>后<i></i><i></i>经<i></i><i></i>饶<i></i>，叶承尤<i></i>未尽<i></i>佳<i></i>拥<i></i>怀里，微笑<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i>妈<i></i>们还好吧？”
<i></i>句话<i></i><i></i>应景，<i></i>姜茗玥还<i></i><i></i>实<i></i>回答。
“<i></i>走<i></i>之后，震饰<i></i><i></i>，威严仍然存<i></i>，世界<i></i><i></i>超<i></i><i></i><i></i>，<i></i>敢对天庭如何，就连华夏都对天庭<i></i><i></i><i></i>视，<i></i>妈<i></i>们也全都<i></i><i></i>筑<i></i>后<i></i><i></i>，也许<i></i>几年<i></i>经<i></i>丹。”
姜茗玥双目迷离，面带桃花，匍匐<i></i>叶承<i></i>怀里。
“如<i></i>甚好，<i></i>过<i></i>才金丹初<i></i>境界，<i></i><i></i>修仙界<i></i>，元婴<i></i>能都<i></i>够<i></i>，<i></i>贸然踏<i></i>星空古<i></i>，实<i></i><i></i>太冒险<i></i>，<i></i>下来<i></i>必须呆<i></i>天庭里，<i></i><i></i>凝<i></i>元婴，<i></i>许踏出天庭<i></i>步！”叶承板着脸说<i></i>。
“啊！<